Znów wstajemy rano... Jakoś przed 7 AM... Na zewnątrz dość rześko ale zapowiada się piękny dzień. Rozliczamy się z Miszą za spanie i jedzenie - wychodzi całkiem znośna sumka i ruszamy w stronę słynnego mostu na Tarze.
Tym razem szybki przelot, kilka fotek i ruszamy dalej. Niestety tyrolka rozwieszona nad korytem Tary o tej porze jest jeszcze zamknięta.. Most robi wrażenie również z daleka. Jedziemy drogą w kierunku Pljevlja. Dobry asfalt, dobra pogoda, ładne widoki - czego chcieć więcej. W pewnym momencie zatrzymuje mnie Czarnogórski policjant - w sumie to nie wiem czy mnie zatrzymał, czy mylnie zinterpretowałem jego znaki - może po prostu chciał pomachać. Zatrzymuję się, nie gasząc motocykla, podnoszę szczękę kasku do góry i obaj się śmiejemy. Za chwilę podjeżdża Biedron - wówczas pan policjant daje jasne info, że można jechać...
Jakoś za Pljevlją tankujemy, przebieramy się troszkę i nawadniamy. Przejście graniczne znajduje się w miejscowości Jabuka. Do przejścia stoją właściwie same ciężarówki wyładowane drewnem a ich kierowcy pokazują nam aby jechać przed nich na przejście. Podjeżdżamy do okienka pogranicznika i dajemy swoje papiery. Celnik twierdzi, że nie mamy jakiegoś kwitka, który powinniśmy dostać na wjeździe i opłata za wystawienie/brak wynosi 50 Eur od łebka. Ja to traktuje jako żart ale Biedron ciut się spina. Oglądam kwitek który mi pokazuje i się śmieje a celnik po chwili odpuszcza i jedziemy. Biedron jest jeszcze chwile nabuzowany a ja to zlewam...
Jedziemy w drogą E-763 w stronę Użyc. Po drodze mijamy jezioro Zlatarsko. Droga w stonę Użyc idzie nam dość sprawnie. Widoki ciągnących się połonin kuszą aby zjechać w boczną drogę... niestety dziś na to nie mamy czasu.
Dojeżdżamy do Użyc. Miasto wygląda tak jak by za chwilę miało wystartować w kosmos - przynajmniej dla mnie. Złudzenie takie powoduje architektura której już dość dawno nie oglądaliśmy a zwłaszcza charakterystyczny hotel Zlatibor.
zdj. z internetu
Z Użyc jedziemy dalej na ĆaĆak a dalej drogą E-761 na Kragujevac. Potem wpadamy na autostradę E-75 w kierunku Belgradu. Jest nudno i strasznie gorąco. Na stacji benzynowej robimy sobie chwilę przerwy w klimatyzowanym barze co pozwala na złapanie oddechu...
Z autostrady zjeżdżamy na drogę 33 na Pożerevac a następnie kierujemy się drogą 34 w kierunku Dunaju. Plan jest taki że chcemy po drodze zobaczyć przełom Dunaju, zamek w Golubcu, rzeźbę Decebala i Żelazne Wrota... W miejscowości Veliko Gradiste porzucamy na chwilę drogę 34 i staramy się jechać jak najbliżej wody. Dunaj w tym miejscu płynie dość szeroko i leniwie. Na wodzie można podziwiać za to dość duży ruch barek.
W miejscowości Radośevac znów wpadamy na drogę 34 by po chwili dotrzeć nią do zamku w Golubcu. Zamek ten wyznacza początek przełomu Dunaju od strony zachodniej.
Dobry opis zapożyczyłem stąd: http://www.odkrywamyinterior.pl/serbia/zelazne-wrota-2/
"Wody Dunaju w tym miejscu rozlewają się szeroko, tworząc prawdziwe jezioro. Z drogi trudno objąć wzrokiem całą budowlę, albowiem zamek położony jest przy samej rzece, a z drugiej strony otacza go spory kawał góry. Z Golubacem wiąże się polski akcent, ponieważ tu właśnie w 1428 r. zginął Zawisza Czarny. W czasie odbijania z rąk tureckich zamku jego oddział został otoczony i wybity niemal do nogi przez Turków. Zawisza odrzucił wcześniej możliwość ucieczki łodzią i pozostał ze swoimi współtowarzyszami do końca. Przekaz mówi, że Zawisza miał oświadczyć, że „nie ma takiej łodzi, która by mogła przewieźć honor Zawiszy”. Kiedy rycerz został wzięty do niewoli, dwaj żołnierze tureccy, z których każdy uznał jeńca za swoją własność, pokłócili się o swoje prawa. Jeden z nich miał, według legendy, ściąć głowę pojmanego. Dzisiaj o tym fakcie przypomina jedynie wmurowana obok zamku tablica, która upamiętnia Zawiszę Czarnego. Zaraz obok znajduje się źródło jego imienia."
Dalej droga wije się brzegiem, który robi się coraz bardziej stromy. Mamy wrażenie, że woda która jest w zasięgu ręki, nie należy do rzeki lecz jest to spokojne górskie jezioro. Po kilkunastu kilometrach po rumuńskiej stronie dostrzegamy wyrzeźbioną w skale twarz Decebala - ostatniego przywódcy Daków. Władca ten w dużej mierze przyczynił się do rozkwitu państwa Daków, a także skutecznie odpierał wszelkie ataki potężnej armii dowodzonej przez rzymskiego cesarza Trojana. Niestety Cesarstwo okazało się na tyle sile, że w końcu zajęło Dację, a król Decebal popełnił samobójstwo.
Po sesji zdjęciowej jedziemy na przejście graniczne w Gura Vaii zlokalizowane na Żelaznych Wrotach czyli zaporze wodnej wraz z największą hydroelektrownią w Rumunii. W zasobach internetu znalazłem informację, że tama ma 941 m długości a jej wysokość wynosi 58 m. Spiętrzając wody Dunaju, tworzy wielki zbiornik, który ma pojemność około 5 mld metrów sześciennych. Podniesiono w ten sposób poziom wody o około 30 metrów a hydroelektrownia, która to wykorzystuje ma moc 2100 MW. Po wybudowaniu zespołu elektrowni, woda zatopiła wyspę Ada-Kaleh na której stała turecka twierdza, a także kilka miejscowości. W efekcie końcowym powstało jednak bardzo malownicze jezioro, otoczone wysokimi, skalistymi górami do złudzenia przypominające norweskie fiordy.
Na przejściu od strony Serbskiej jest niewielka kolejka - lecz idzie dość sprawnie. Celnicy, zarówno Serbscy jak i Rumuńscy przepuszczają nas bardzo sprawnie, dość pobieżnie sprawdzając dokumenty lecz kontrola aut jest bardziej szczegółowa. Tak to przynajmniej wygląda. Chyba wynika to z tego że wjeżdżamy na teren UE. Granicę opuszczamy jakoś chwilę przed 21-wszą i lecimy trasą nr 6 do Orszawy.
Tam robimy zakupy w Realu i już po ciemku kierujemy się nadal trasą nr 6 w kierunku Baile Herculane pod drodze tankując. Znajdujemy kemping, który Biedron miał w nawigacji. Kemping prowadzi starszy Niemiec z młodą rumuńską żoną, która wygląda jak trenerka aerobiku. Na kempingu nie ma bungalowów - można wynająć za to przyczepę kempingową, na którą się decydujemy bo po pierwsze jest już dość późno i ciemno, zapowiada się na deszcz a poza tym jutro chcemy też zrobić kilkaset kilometrów. Przyczepa jest ok. Okazuje się, że po drugiej stronie drogi przechodzi linia kolejowa, którą co pewien czas jeżdżą pociągi towarowe robiąc spory hałas. Nam jednak przy drugim piwie zaczyna to zupełnie nie przeszkadzać. Ogarniamy się z kolacją i piwem a następnie idziemy spać. Zaczyna padać....
trasa około 600km mniej więcej taka:
. Pytamy na migi przechadzającą się grupkę młodzieży o camping
.
